پیامک های فلسفی از ویکتور هوگو

بیش از آنکه خزان از راه برسد ، از هر بهار بهره مند شو.

***

چقدر باشکوه است که دوستت بدارند و به مراتب باشکوه تر است که دوست بداری!

***

بدون دادگری هیچگونه پیش داوری درست نیست

***

در نوشتن از آنچه دیگران نوشته اند ، نباید یاری خواست ،بلکه از جان و دل خویشتن است که باید یاری جست

***

اگر انسان بتواند رنج را نیز به مانند شهری ترک گوید،می تواند خوشبختی را از سر گیرد

***

ازدواج چیز شگفت آوری است،گاه شیران را روباه و گاه روبهان را شیر میکند

***

روزی جهانیان ،همه دست برادری به یکدیگر خواهند داد و آن روزی است که بدبختی و تیره روزی در گستره جهان یافت نخواهد شد

***

هرچه خدایی نیست، فرو ریختنی است.

***

یک پرنده کوچک که زیر برگها آواز میخواند برای اثبات خدا کافی است.

***

عذاب وجدان، بدتر از مرگ در بیابان سوزان است.

***

هر چه از کوه بالاتر می رویم، چشم انداز گسترده تری می بینیم.

***

لطف زن مانند ماسه خطرناک است.

***

چقدر عاقلند آنهایی که در عشق احمق اند.

***

الماس را جز در قعر زمین نمی توان یافت و حقایق را جز در اعماق فکر نمی توان کشف کرد.

***

پیروزی واقعی جان آدمی، فکرکردن است.

***

زیبائی که با فضیلت توام نباشد، گل بی عطر وبوئی را ماند.

***

لبخند زن در دو موقع آسمانی و فرشته مانند است : یکی هنگامی که برای اولین بار با لبخند به معشوق می گوید دوستت دارم ودیگر هنگامی که برای اولین بار به روی نوزادش لبخند می زند .

***

انسان در عالم چون شبح سرگردانی است که در عبور از این راه حیاتی سایه ای از خود به یادگار نمیگذارد .

***

من اشخاص زنده را آنانی می دانم که مبارزه می کنند. بی مبارزه زندگی مرگ است.

***

نمی دانید تا چه حد اعتماد به نفس باعث اعتماد به هر چیز دیگر می‌شود.

***

مرد بزرگ دیر وعده می‌دهد و زود انجام می‌دهد.

***

روزی جهانیان ،همه دست برادری به یکدیگر خواهند داد و آن روزی است که بدبختی و تیره روزی در گستره جهان یافت نخواهد شد.

***

به کسی عشق بورز که لایق عشق تو باشد نه تشنه عشق … چون تشنه عشق روزی سیراب می شود.

***

مانند پرنده باش که روی شاخه سست و ضعیف لحظه ای می نشینید و آواز میخواند و احساس میکند که شاخه می لرزد ،

اما به آواز خواندن خود ادامه می دهد زیرا مطمئن است که بال و پر دارد.