فرموده ها و رهنمودهای حکیم ارد بزرگ
نفرین به دلی که آه ستمدیدگان را نمی شنود و دست گیر آدمیان نمی شود.
.
.
.
در سرزمینی که آذرخش و طوفان میدان داری می کنند کسی به فکر فردا نیست.
.
.
.
تنها کسانی شایسته هستند که اشتباهی را دو بار انجام نمی دهند .
.
.
.
بهبودی زخم شمشیر بسیار تندتر از زخم دل آزرده است.
.
.
.
غم ، می تواند از پایمان درآورد و اگر خود ساخته باشیم نیروی سرفرازیمان خواهد شد.
.
.
.
در هنگامه رستاخیز و غرش آذرخش مردمان ، خموش باش چرا که سخنت را پژواکی نیست.
.
.
.
تنها میهمانی را بپذیرید ، که بتوانید بدرقه اش کنید.
.
.
.
پند و اندرز بسیار ، همچون دشنام آزار دهنده است.
.
.
.
بستر جامعه همچون دریاست هیچ بنایی بر آن پایدار نخواهد بود مگر آنکه خود را با بسامدهای (امواج) آن همراه سازد.
.
.
.
خوی مهربان ، ریشه در طبیعت گل ها دارد.
.
.
.
آواز مهربانی از هر سنگ نگاره ی ماندگار تر است.
.
.
.
سالار دل ها بودن ، با ارزش تر از هر آرزویی است.
.
.
.
هیچگاه به دروغگویان میدان کارگزاری ندهید ، با وجود این که توانایی انجام آن را بهتر از هر کسی داشته باشند.
.
.
.
مردان و زنان کهن برآیند خوی و منش مردمان سرزمین خویش اند .
.
.
.
دوستان زیاد برای یک نوجوان ، همانند آشیانه ساختن دهها کلاغ بر تاج نهالی نازک است .
.
.
.
هنرمندی که آرمانی بزرگ در سر ندارد جز پلشتی چیزی نمی آفریند.
.
.
.
خموشی ریش سفیدان هم پندآموز است.
.
.
.
رسواترین آدمها ، فریبکارانند.
.
.
.
غمکش مردم ، همای سرفرازی آنها خواهد شد.
.
.
.
پیشینه کهن پر است از داستان های بریده شدن نای دژخیمان بدست مردم.