نگاه اجمالی

سیستم‌های طبقه بندی برای تشخیص‌های روان شناسی و روان پزشکی چندین هدف دارند. آنها باعث تفکیک یک تشخییص از تشخیص دیگر ، تامین زبان مشترک بین اهل فن بهداشت روانی و تفتیش علل بسیاری از اختلال‌های ناشناخته می‌شوند. یکی از طبقه بندی‌های بسیار مهم روان شناسی و روان پزشکی طبقه بندی D.S.M از اختلال‌های روانی است.

تاریخچه D.S.M

D.S.M مخفف کلمه Diagnostic and statistical Manual of mental Disorders (راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی) است که توسط انجمن روان پزشکی آمریکا تهیه و تدوین می‌شود. نخستین طبقه بندی D.S.M درسال 1952 میلادی را بانام D.S.M – I به چاپ رساند. از آن موقع تاکنون پنج ویرایش دیگر به ترتیب زیر به چاپ رسیده است.


::

::

حرف R در آخر بعضی از شماره‌های طبقه بندی مخفف کلمه Revision (تجدید نظر شده) است که نشان دهنده عدم تغییرات گسترده در طبقه بندی قبل از آن می‌باشد.

ویژگی‌های اساسی D.S.M-IV-R

ملاک‌های تشخیص

برای هر اختلال نام برده شده ، ملاک‌های تشخیصی معینی ارائه می‌شود. این ملاک‌ها شامل فهرست خصوصیات اساسی اختلال است که برای تشخیص آنها ضروری است. نشان داده شده است که این ملاک‌ها پایائی فرایند تشخیص را بین روان شناسان ، مشاوران و روان پزشکان بالا برده است.

توصیف سیستماتیک

این طبقه بندی به مانند طبقه بندی‌های قبل از آن ،‌ هر اختلال را بطور سیستماتیک بر حسب خصوصیات اساسی و خصوصیات فرعی آن با اشاراتی کوتاه در مورد عواملی نظیر سن شروع ، سیر و میزان آسیب ، عوارض ، عوامل زمینه ساز ، شیوع ، نسبت جنسی ، الگوی خانوادگی و تشخیص افتراقی توصیف می‌نماید. در این مجموعه به نظریه‌های علت شناسی ، نحوه مدارا با درمان و سایر مسائل بحث بر انگیز در زمینه یک طبقه تشخیصی خاص اشاره‌ای نمی‌شود.

ابهامات تشخیصی

این طبقه بندی برای موقعیت‌هایی که اطلاعات ناکافی است اصول آشکاری برای تشخیص در نظر می‌گیرد و آنها را در زیر عبارت‌هایی نظیر تشخیص باید به تعویق بیفتد، تشخیص باید موقتی باشد. اختلال باقی مانده ، اختلال NOS (به گونه‌ای دیگر مشخص نشده است) و … می‌آورد.

منبع:http://www.mohsenazizi.blogfa.com/post-48.aspx